Staatsbegroting: “Een meer structurele reflectie op de overheidsinkomsten en -uitgaven wordt urgent”

Het plan van € 44 miljard om het tekort terug te dringen dat de premier dinsdag 15 juli presenteerde, is zowel een economische als een politieke kwestie, zoals elke overheidsbegroting. De huidige situatie in Frankrijk is zodanig dat deze begroting moet worden beschouwd als onderdeel van een bredere inspanning om de overheidsfinanciën te saneren.
Het plan van François Bayrou, dat al ongekend groot is, vertegenwoordigt slechts ongeveer een kwart van de aanpassingen die nodig zijn om de schuldenstijging een halt toe te roepen. Naast de huidige maatregelen, waarover uiteraard gedebatteerd moet worden, moeten ook de toekomstige stappen worden geschetst, ondanks de steeds kortere politieke debattermijn.
De overvloed aan cijfers kan duizelingwekkend zijn. Ten eerste komen de schattingen tot een consensus: het tekort zou met ongeveer € 110 miljard moeten worden teruggebracht om de staatsschuld duurzaam te stabiliseren. Van de € 44 miljard die François Bayrou heeft aangekondigd, is een deel simpelweg bedoeld om te voorkomen dat het tekort boven het huidige niveau uitkomt. De inspanning om het tekort terug te dringen wordt daarom feitelijk geraamd op € 27 miljard, oftewel ongeveer een kwart van de totale inspanning die nodig is om de schuld te stabiliseren.
De keuze uit verschillende maatregelenDeze consolidatie zal niet per se leiden tot een daling van de koopkracht, maar eerder tot een lagere groei. Volgens onze prognoses bedraagt de reële groei in 2026 1,1%. De investering van 27 miljard vertegenwoordigt daarmee vier vijfde van de verwachte stijging van het nationaal inkomen in dat jaar.
Dat gezegd hebbende, zegt deze algemene schatting niets over de eerlijke verdeling van de inspanning. Het publieke debat zet verschillende opvattingen over belastingrechtvaardigheid tegenover elkaar: moeten hoge inkomens, aandeelhouders, vermogende particulieren of zelfs gepensioneerden meer bijdragen? Bij deze vragen komt nog een technische moeilijkheid: er bestaat geen eenduidig belastinginstrument dat een eerlijke verdeling mogelijk maakt. Alleen een combinatie van instrumenten – uitgaven verlagen, inkomsten verhogen – kan een duurzaam traject opleveren.
Je hebt nog 66,65% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.
Le Monde